“Een mooi mens is niet meer”, zo begon Miranda het In Memoriam van haar moeder, Joke Gerritsen-Geerdink, die op 1 oktober op de leeftijd van 87 jaar overleed. Samen met haar broer Marco en de vijf kleinkinderen hadden ze een mooie avondwake en afscheidsviering voor haar samengesteld. Joke, geboortig uit Rekken, gemeente Eibergen, kreeg op haar 16de een ernstig verkeersongeluk, ze lag lange tijd in coma. Lang bleef ze in het grote gezin van haar ouders, waarin zij de oudste was, haar moeder helpen. Haar meeste broers en zussen hadden het huis al verlaten, toen ook Joke de prins op het witte paard ontmoette, Gerrit Gerritsen, met hem ging ze aan de Oude Postweg wonen in de Noork. Ondanks de obstakels die het ongeluk hadden nagelaten wist Joke een warm en liefdevol thuis te creëren. Samen trokken ze in 2009 in ‘n appartement van Backenhagen, waar Gerrit in 2013 overleed. Dit was wel wennen voor Joke maar haar veerkracht was bewonderenswaardig. Ofschoon ze corona twee keer overleefde moest ze het afleggen tegen een opgelopen longontsteking. Joke had een sterke band met Maria, ze bad jarenlang de rozenkrans voor in de oktober- en meimaand in onze kerk. Haar geloof gaf haar kracht en inspiratie. Ze was er heilig van overtuigd dat haar laatste reis haar naar haar overleden geliefden bracht.
Op 14 september overleed Benno Emmerink op de leeftijd van 83 jaar. Hij mocht op één dag na 57 jaar getrouwd zijn met Gerrie Westhof. Ze kregen twee zonen en zes kleinkinderen. Benno, geboren en getogen, onder de rook van de OLVrouwekerk, aan de Sloetsweg, ging na zijn opleiding in de elektrotechniek aan het werk bij Hollandse Signaal waar hij ook zijn pensioen haalde. Hij was trots op zijn jongens die mochten studeren en mooie diploma’s wisten te behalen. Hij bood hen de helpende hand bij alles wat ze ondernamen. Altijd actief in zijn tuin en moestuin. Daarnaast sportief, hij mocht graag tegen een tennisbal slaan. Een goed glas wijn kon hij ook waarderen. De vakanties werden vaak in Oostenrijk doorgebracht maar ook aan zee. Hij heeft 12 jaar tegen de pijnlijke, ongeneeslijke ziekte van Kahler moeten vechten en moest het er uiteindelijk tegen afleggen.
“Ik ben een tevreden mens en dan ben je schatrijk”, woorden van Jan Nijhof, die na een korte periode van afnemende gezondheid op 30 augustus overleed, 91 jaar oud. Samen met Paulien ten Brummelhuis, was hij meer dan 60 jaar een heel goed koppel. Ze een fijn, warm gezin, met een dochter en drie zonen, waar klein- en achterkleinkinderen bij kwamen. Jan was en harde werker, kende geen ziekteverzuim, werkte bij slagerij Koekenberg, bij het slachthuis en voor zichzelf. Hij genoot landelijke bekendheid als hakblok-vlakker, hij maakte met speciale machines de hakblokken in slagerijen weer vlak. Jan was altijd goedgehumeurd, bij hem was het glas altijd halfvol. Hij en Paulien hebben zich altijd ingezet voor de medemens, bij hen thuis was het ook altijd een zoete inval. Beiden waren trouwe kerkgangers en Jan is hier in de kerk nog actief geweest bij de schoonmaakploeg. Toen Paulien hem voor twee jaar ontviel, hoefde het voor hem ook niet meer. Toch heeft hij nog twee mooie jaren op de Bellinckhof doorgebracht. “Ik heb een heel mooi leven gehad en nu mag de Heer mij wel halen.” Dat is gebeurd en zo is het goed.
Op 27 augustus 2024 overleed op de leeftijd van 83 jaar Henny Oude Middendorp. Hij was 55 jaar getrouwd met Trees Groothuis toen zij vorig jaar volkomen onverwachts overleed. Henny was een zorgzame en altijd betrokken vader en opa voor zijn twee dochters en schoonzoons en 4 kleinkinderen. Hij was een heel gelovige mens en meer dan 40 jaar was hij koster in de Paus Joanneskerk. Daar gaf hij ook samen met Trees en Pastor Sloot menig iconencursus. Ook in onze kerk zette Henny zich in, hij was er acoliet en voorganger. Na het overlijden van Trees kon hij maar moeilijk wennen aan een leven zonder haar. Maar dankzij de steun van zijn gezin en veel mensen om hem heen, heeft hij het toch nog een tijdje volgehouden. Hij heeft gevochten en is, zoals hij hoopte, met zijn handen in die van zijn dochters rustig heengegaan.
Op 23 augustus overleed Hannie Zweerink-Engbers op de leeftijd van 84 jaar. Met haar Rinus die precies twee jaar geleden overleed, kreeg ze drie kinderen en vijf kleinkinderen. Hannie – voormalig verpleegkundige – heeft jarenlang de zorg voor Rinus gedragen, zodat hij thuis kon blijven. Rinus bracht nogal wat tijd door bij de vrijwillige brandweer en dat gaf Hannie de gelegenheid om zich met tennis, gym, volleybal en wandelen bezig te houden. Samen bridgen ging hun goed af. Met de buren aan de Oldenzaalsestraat hadden ze een heel goede band. Zaterdagmiddag, vaste prik, koffiedrinken met de kinderen en kleinkinderen en daar hoorde een krentenbol bij. Gastvrijheid was de rode draad in huize Zweerink, het was daar altijd een zoete inval. Na het overlijden van Rinus kreeg Hannie erge rugklachten, op visite gaan was er van toen af niet meer bij. Onlangs kreeg ze een hersenbloeding en ging toen heel snel achteruit. Ze berustte er in, niet boos, verdrietig of opstandig. Bij haar Mariabeeldje brandde altijd een kaarsje voor wie het nodig had en voor haar zelf.
Mogen onze overledenen rusten in Gods Licht en mogen zij die met de lege plaats achterblijven sterkte vinden bij hun verlies.