Op 3 mei overleed Mieke Lansink-Zwiep op de leeftijd van 91 jaar. Ze was 16 jaar getrouwd met Herman Scholten, en ze kregen drie kinderen. Ze runden een kruidenierszaak aan de Sloetsweg 250, die ze later ombouwden naar cafetaria Trefpunt. Na een ziekbed overleed Herman in 1972. Mieke liet een bijzondere veerkracht en ondernemingszin zien die haar kinderen tot voorbeeld was. Ze vond Frans Lansink, of Frans vond haar, hij kende het gezin al van de verbouwingen van de cafetaria. Ze besloten samen verder te gaan en gingen op huwelijksreis naar Tanzania. Die huwelijksreis bleef de rode draad in hun leven. Missiewerk, spullen verzamelen, pakketten opsturen, breigroepen leiden, Mieke kon haar creativiteit en organiserend vermogen er helemaal in kwijt. De geboorte van haar 6 kleinkinderen was een geschenk. Al was het overlijden van Ynet in 1997 een blijvend gemis en groot verdriet. Het bouwen van hun eigen huis aan de Weijinksweg was de beste keus in hun leven. Met het overlijden van dochter Cecil vorig jaar raakte ze meer en meer de zin in het leven kwijt. Door haar lichamelijke aftakeling hoopte ze dat ze in haar eigen stoel weg zou zakken. Met haar hand in die van Frans en zonder pijn is ze rustig heengegaan.
Op 3 mei overleed Gerard Holtkamp op de gezegende leeftijd van 95 jaar. Geboren aan de Landmansweg, bracht hij zijn hele leven op die stek door. Naast de boerderij waar hij geboren werd, bouwde hij een huis waar hij met Sien Wissink introk. Ze werden de trotse ouders van vier kinderen en vier kleinkinderen. Hij vond het fijn om ook zijn achterkleinzoon Luuk nog een aantal jaren mee te mogen maken. Zoals hij zelf zei: “Ik heb nog 25 joar samen met ma kunnen genieten noa mien pensioen als melkboer.” Begin 2012 overleed Sien, en Gerard had het er zwaar mee maar pakte toch zijn leven weer op. Tot het laatste toe genoot hij van de kleine, voor hem hele bijzondere dingen van het leven. Op de ochtend van 1 mei voelt hij zich niet lekker, anders dan anders. Vanaf dat moment blijven de kinderen bij hem in zijn vertrouwde omgeving. Op 3 mei, de verjaardag van Sien, waren zijn laatste woorden: Het is good zo, ik goa noa ma. Daarna sliep hij rustig en tevreden in. In de kerk waar hij als een van de eerste kinderen gedoopt werd, vond ook zijn afscheid plaats.
Op 3 april overleed Riet Oude Breuil-van Harten na drie jaar van afnemende gezondheid, die ze doorbracht in Huis Het Woolde. Ze was net 83 jaar. Ze laat haar Jan, drie kinderen, vier kleinkinderen en een achterkleinkind achter. Om het gezin regelmatig wat extra’s te kunnen bieden nam ze, toen de kinderen wat groter waren, nog een bijna fulltimebaan. Riet kon genieten van klassieke muziek, verre reizen en alles wat met de Twentse taal en cultuur te maken had. Ze hield van handwerken maar mocht ook graag naar films en series kijken. Ook was ze jaren actief binnen het KGV. Vanaf 2011 woonden Jan en Riet in een mooi appartement aan de Fazantstraat. Heel verdrietig dat dat vanaf januari 2020 niet meer kon. Vanaf toen viel haar een liefdevolle verzorging ten deel en vond ze het heel fijn dat Jan elke dag langs kwam.
Op 29 maart overleed op 66-jarige leeftijd onverwacht Margriet Braker-Nijenhuis. Ze was 44 jaar de lieve vrouw van Jos Braker, zijn maatje, zijn alles. Hun liefde werd bekroond met de geboorte van zoon Bas. Margriet was een zorgzame moeder, die altijd voor hem klaarstond en voor Angelique was ze een lieve schoonmoeder. Mooie herinneringen zijn er aan de fijne vakanties met de caravan. Margriet Braker hield van mensen, was altijd onder de mensen, en trok zich het leed van anderen aan, steunde waar mogelijk. Ze waseen echte familiemens. Ook had ze veel vriendinnen, sommige al jarenlang. Ze had een zeer afwisselende baan bij de Veiligheidsregio Twente, waar ze zich met heel haar ziel en zaligheid voor heeft ingezet. Op 20 april zou haar laatste werkdag zijn, en dan zou ze, samen met Jos gaan genieten. Helaas kreeg ze een ernstige hersenbloeding waaraan ze is overleden.
Op 27 maart overleed op 89 jarige leeftijd Doortje ter Elst-Koster. Ze was 59 jaar getrouwd met Jan ter Elst toen deze in april 2019 overleed. Samen kregen ze zoon Tom en dochter Ank, en in 2009 kwamen daar twee kleinzoons bij. Op hen was ze heel trots en ze zei dat ze door hen wel 10 jaar jonger was geworden. Doortje was een lieve, zorgzame moeder die altijd voor haar kinderen klaarstond. Na de pensionering van Jan maakten ze met de caravan vele reizen. Ook waren ze samen in Australie, Nieuw Zeeland en Indonesie. Meer dan 45 jaar woonde ze met veel plezier in het Gelderse Beuningen en toen haar gezondheid achteruit ging de laatste 2 jaar in een verzorgingshuis in het Brabantse Geldrop. Vanuit onze kerk hebben we haar uitgeleide gedaan, en we geloven dat ze nu weer samen is met haar Jan.
Op 22 december 2022 is Herman Wijlens overleden op de leeftijd van 89 jaar. Hij woonde met zijn Betsy aan de Kortenaerstraat en was altijd een meelevend lid van de Onze Lieve Vrouwekerk. Betsy en hij trouwden in de kerk van St. Isidorushoeve; daar liggen hun wortels en veel dierbare herinneringen. Met deze achtergrond vond de uitvaart plaats in de kerk van Sint Isidorushoeve. Hiermee was de cirkel van Hermans leven gesloten. Wij vernamen dit pas recent. Vandaar deze wat late vermelding in onze nieuwsbrief en op de website.
Op 25 februari is na een kort ziekbed overleden Ine Langeler-Leusenkamp op de leeftijd van 75 jaar. Ze was getrouwd met Frans Langeler en hun huwelijk werd gezegend met kinderen, kleinkinderen en zelfs mocht Ine overgrootmoeder worden. “Oons Ma”, werd ze liefkozend genoemd. Ine had een warm hart voor velen en laat een grote leegte achter, in de eerste plaats voor haar gezin. Ze zal ontzettend gemist worden door haar Frans, die we kennen van talloze uitvaarten waarin hij voorganger was. Nu moest hij deze loodzware taak vervullen voor zijn Ine. We leven mee in dit grote verdriet.
Op 19 februari 2023 overleed plotseling op 82 jarige leeftijd Willy Engbersen. Hij was 57 jaar de lieve, zorgzame man van Ans. Samen kregen ze dochter Colinda en kleindochter Bo. Voor hen was hij de steun en toeverlaat. Willy was een levensgenieter, een mensen-mens. Ook was hij een echte BWO-man, van kleins af aan. Op 8 januari dit jaar werd hij ere-lid en ontving hij trots zijn 75-jarig jubileum speldje. Tijdens zijn druk bezochte afscheidsviering werd hij de kerk binnengedragen door spelers uit het Eerste. Daarbij werd het clublied Hoog het Vaan gespeeld, waarbij iedereen staande meezong. Willy is ook een van de mede oprichters van de tennisclub Tie-Break, zat in het bestuur van de tennishal Veldwijk en was beheerder bij BWO. Ook was hij ooit Prins Carnaval bij de Noorkermennekes. We geloven dat hij nu herenigd is met allen die hem lief waren en hem zijn voorgegaan.
Op 14 februari overleed Willem Verël op de leeftijd van 80 jaar. Willem was getrouwd met Gerry Frongink. Ze kregen een zoon en dochter en drie kleinzonen. Geboren op Java en geworteld in Twente, waar hij zijn grote liefde Gerry vond. Zijn vrouw, gezin, familie en vrienden waren zijn leven. Hij genoot van gezelligheid thuis, van samen op stap, met Gerry als middelpunt en baken. Haar verliezen, in november 2013, was zijn grootste verdriet. Willem was een unieke, authentieke man die zingend door het leven ging en met zijn markante humor zijn eigen twist aan situaties gaf. Hij zette zijn kennis en creativiteit, technisch vernuft en handigheid graag in om anderen te helpen. Op de mooie verhalen en herinneringen die hij achterlaat wordt met liefde teruggekeken, maar het gemis zal er niet minder om zijn
Op 11 februari overleed toch nog vrij onverwacht Joop van Dongen op de leeftijd van 92 jaar. Hij mocht 41 jaar getrouwd zijn met Lien van de Wijngaert, die hem in 2005 ontviel. Samen kregen ze twee dochters en twee kleinkinderen. Na nare oorlogsjaren, waarin ook tulpenbollen en suikerbieten op het menu stonden, braken voor Joop mooie studentenjaren aan. Aan de TU-Delft haalde hij zijn bul in Electrotechniek, die hij bij de Heemaf, later Holec, te gelde maakte. De laatste tien jaar van zijn werkzame leven was hij docent op de Saxion Hogeschool. Vanwege Lien’s gezondheid deed Joop het huishouden. Voor koken, wassen, strijken en naaien draait hij zijn hand niet om. Klussen in en rond het huis is zijn ding maar hij reist ook stad en land af voor het genieten van moderne kunst. Tot op hoge leeftijd beoefent hij natuurfotografie. Jarenlang is Joop lector in de H. Hartkerk. Van pastoor Jansen kreeg hij nog de laatste sacramenten.
Mogen onze overledenen rusten in Gods licht. Mogen zij die met de lege plaats achter blijven sterkte vinden bij hun verlies.